ماه محرم، به عنوان ماهی که قیام خونین سید الشهداء حسین بن علی(ع) در آن صورت گرفته، دارای جهات مختلفی است که شایسته توجه است. اول این که این ماه، یکی از ماه‌های حرام است و در این ماه حرام، متاسفانه حرمت امام حسین(ع) و یاران و همراهیانش حفظ نشد. ریان بن شبیب(از راویان مقیم قم) می گوید: در روز اول ماه محرم بر امام رضا(ع) وارد شدم حضرت فرمود: ای پسر شبیب!... ماه محرم ماهی است که مردمان دوره جاهلی(قبل از اسلام) ظلم و جنگ در آن را حرام می دانستند، اما مسلمانان حرمت آن را حفظ نکردند، حرمت پیامبر آن را نیز شکستند و در این ماه ذریه و فرزندان او را به شهادت رساندند و زنان آنان را به اسارت بردند و اموال آنان را غارت کردند...»[1]

جهت دیگر این است که این ماه، به جهت مصائبی که در بر امام حسین(ع) وارد شده، ماه عزاداری برای آن حضرت است. در ادامه همان روایت قبلی امام رضا(ع) به فرزند شبیب فرمود: اى پسر شبيب، اگر مى‏خواهى براى چيزى گريه كنى، پس براى حسين بن على بن ابى طالب(علیهمالسلام) گريه كن كه او را مانند گوسفند ذبح كردند، و با او هجده نفر از اهل بيتش بودند كه در روى زمين نظير نداشتند...»[2]

این ماه ماهی است که امام حسین(ع) با قیام حماسی خویش، درس های زیادی به جامعه بشری آموخت. درس ایثار و فداکاری، درس شهادت طلبی و جانبازی، درس شجاعت و جوانمردی، درس حماسه و غیرت، درس قیام در برابر ظالمان، درس قیام و حرکت برای اصلاح و درس هایی دیگر... به تعبیر بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) «با حلول ماه محرم، ماه حماسه و شجاعت و فداکاری آغاز شد. ماهی که خون بر شمشیر پیروز شد. ماهی که قدرت حق، باطل را تا ابد محکوم و داغ باطله بر جبهه ستمکاران و حکومت های شیطانی زد. ماهی که به نسل ها در طول تاریخ راه پیروزی بر سرنیزه را آموخت...»[3]

جهت دیگری که در این ماه خصوصا باید مورد توجه مبلغان و اندیشمندان مسلمان قرار گیرد این است که این ماه را باید یک فرصت مغتنم در جهت بیان آموزه های اسلام بدانند. در کلامی از مقام معظم رهبری آمده است: همانطور که خود حسین بن علی(ع) به برکت جهادش، اسلام را زنده کرد، امروز هم شما به انگیزه یاد نام و منبر آن بزرگوار، حقایق اسلامی را بیان کنید، قرآن و حدیث را معرفی کنید...»[4]


 

نویسنده: حجت الاسلام و المسلمین دکتر یدالله حاجی زاده