حجت الاسلام و المسلمین آقای دکتر مطهری در ابتدای همایش ضمن عرض خیر مقدم به حاضرین در این همایش گفتند :  این همایش قدمی در جهت اعتلای تحقیقات سیره ای در زندگانی معصومین باشد. وی افزود: در میان دوران ائمه، دوران امام جواد (ع) از اهمیت خاصی برخوردار است که علیرغم کوتاهی و جوان بودن امام از اهمیت خاصی برخوردار است. جامعه برای غیبت آماده می شود و از طرف دیگر نحله های مختلف در حال رشد هستند. این دوره مورد توجه هیات مدیره انجمن تاریخ پژوهان قرار گرفت. با توجه به این که دو سال پیش همایش موفقی را با عنوان سیره و زمانه امام کاظم (ع) برگزار شد مقرر شد که عصر ابناء الرضا برگزار شود ولی با توجه به این که ممکن است حق مطلب ادا نشود مقرر شد همایش جداگانه ای با عنوان امام جواد (ع) برگزار شد .
بیش از 100 مقاله به همایش رسیده است که با اصلاح و ویرایش، نیمی از این مقالات برگزیده شد. همچنین چکیده ای از مقالات را نیز منتشر کرده ایم. همچنین سه جلد مجموعه مقالات نیز منتشر شده است. علاوه بر این با همکاری مرکز تحقیقات کامپیوتری نور همراه با مجموعه مقالات امام کاظم با عنوان امامین جوادین تهیه گردیده است
سخنرانی حضرت آیت الله حسینی بوشهری مدیر حوزه های علمیه ضمن تشکر از خدمات انجمن تاریخ پژوهان ابراز امیدواری کرد این خدمات ادامه پیدا کند. وی موضوع صحبت خود را به سیره سیاسی و فرهنگی امام جواد (ع) اختصاص داد. به عنوان مقدمه به یکی از باورهای شیعه اشاره کرد و گفت: باور شیعه این است که برای امامان معصوم دو عصمت علمی و عملی قائل اند. همانطور که تقوای آن ها سرآمد است در بعد علمی نیز قائل به عصمت هستیم به این معنا که درباره مشکلات و مسایلی که برای انسان ها پیش می آید در جبهه مقدم پاسخگویی هستند. این دو ویژگی در تمام ادوار تاریخ ائمه جریان داشته است و دوست و دشمن بر آن معترف اند.
وی با اشاره به ادامه این روند گفت: بعد از این مدت زمانی که به شهادت امام هشتم می رسیم یکباره شیعه با یک صحنه ای مواجه شد که تا کنون تجربه نکرده بود. رهبری شیعه به دست یک آقازاده نوجوان در سن حدودا هشت سالگی افتاد. کسانی که معتقد بودند امام باید پاسخگوی تمام مسایل باشد یک دفعه با مساله سنگینی مواجه شدند.
لذا سه جبهه در برابر امام قد برافراشتند؛ معاندین سرسخت، مخالفین مکتب شیعه و خود شیعیان. این جبهه گیری در میان شیعیان نیز اتفاق افتاد. نتیجه این بود که مکاتب درراه مانده مانند واقفی ها سر برآوردند. آن ها که در برابر امام رضا نتوانستند کاری کنند در این جا زمینه را فراهم دیدند. تصورشان این بود که با ایجاد تفرقه می توانند پایه های اعتقادی خود را محکم کنند. رهبری این حرکت از بدو تولد امام جواد توسط حسین بن قیامی واسطی شکل گرفت. او نقاد جدی بود و گروهی از شیعیان و بزرگان همچون یونس بن عبدالرحمان را گرفتار خود کرد.